(09) i'm tanyong ;when? #taeten

(CUT)

I'M TANYONG

09 WHEN?

เตี้ยเซ็กซี่ตั้งแต่เมื่อไหร่

 

มือหนาสอดเข้าไปลูบไล้ทั่วผิวขาวเนียนที่ถูกซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบางที่อีกคนสวมใส่ช้าๆ ไม่รอให้คนตัวเล็กได้ตั้งตัวไปมากกว่านั้น ตันหยงกดท้ายทอยของอีกฝ่ายลงมาก่อนจะป้อนจูบพลางบดเบียดริมฝีปากหนาลงบนกลีบปากบางด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะออกแรงขบเม้มเบาๆจนเตนล์ต้องเผยอปากรับสัมผัสพวกอย่างห้ามไม่อยู่ ลิ้นร้อนถูกส่งเข้าไปในโพรงปากเล็กเพื่อตักตวงเอาความหอมหวานแสนยั่วยวนใจของคนบนร่างอย่างหื่นกระหาย

ริมฝีปากที่ยังคงบดจูบและขบเม้มกัน มันทำให้เตนล์อ่อนระทวยไปหมด ฝ่ามือเล็กๆนั่นออกแรงบีบไหล่หนาของร่างสูงเป็นเชิงบอกว่าเริ่มไม่ไหวแล้วจริงๆ พอเห็นว่าเตนล์เริ่มจะหายใจไม่ออกร่างสูงถึงยอมปล่อยให้คนน้องเป็นอิสระ

จมูกโด่งเปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นซุกไซ้ซอกคอขาวเนียนแทนเมื่อเห็นว่าเตนล์ยังคงหอบหายใจอย่างหนักหน่วง มือหนาแสนซุกซนลูบไล้ไปทั่วร่างกายพลางออกแรงบีบเค้นผิวสวยจนขึ้นรอยมือจางๆอย่างนึกหมั่นเขี้ยว

ไม่รู้เหมือนกันว่าเตนล์ใช้น้ำหอมกลิ่นอะไรหรือยี่ห้อกันแน่ทำไมถึงทำให้ตันหยงรู้สึกเมามัวจนตาพร่าเบลอทุกครั้งที่ได้สูดดมขนาดนี้ ไม่ว่าจมูกโด่งจะเคลื่อนผ่านไปที่ตำแหน่งไหนบนเรือนร่างขาวเนียนของคนด้านบน กลิ่นหอมก็ยังคงติดอยู่ที่ปลายจมูกไม่จางหายไปเลย

ฟันคมขบกัดเบาๆบนไหปลาร้าที่โผล่พ้นออกมาพร้อมกับริมฝีปากหนาที่ออกแรงดูดดึงผิวขาวเนียนของคนตัวเล็กจนขึ้นรอยสีจางๆ

ผลงานศิลปะชิ้นเอกที่ถูกวาดด้วยริมฝีปากหนาของร่างสูงมันทำให้ตันหยงรู้สึกภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก จนเขาแทบจะห้ามตัวเองไม่ได้จริงๆ เลยกลายเป็นว่าตอนนี้ผิวของเตนล์ถูกจับจองไปด้วยรอยจูบของเขาเสียแล้ว

ลิ้นร้อนตวัดเลียลากผ่านทุกตารางบนผิวกายของคนบนร่างผ่านเนื้อผ้าบางๆราวกับมันเป็นขนมรสโปรด ถึงแม้ว่าเสื้อผ้าของคนตัวเล็กจะยังอยู่ครบทุกชิ้น แต่มันกลับทำให้อารมณ์ความต้องการของตันหยงทะยานสูงมากขึ้นเรื่อยๆ

โดยที่มันไม่มีท่าทีว่าจะลดน้อยลงเลยสักนิด ยิ่งสายตาหวานฉ่ำน้ำที่ก้มลงมามองใบหน้าของเขาพร้อมกับกลีบปากบางที่เอาแต่เม้มเข้าหากันอย่างประหม่ามันทำให้ตันหยงอยากจะขย้ำแรงๆให้อีกฝ่ายร้องครางชื่อเขาไม่หยุดไปทั้งคืนเลยจริงๆ

"อึก..ไม่เคย"

ในขณะที่มือหนาตั้งใจว่าจะออกแรงบีบเค้นผิวขาวพวกนั้นของร่างเล็กให้แรงขึ้น มอบสัมผัสที่หนักหน่วงและรุนแรงมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัวก็ต้องชะงักมือด้วยความรวดเร็ว เมื่อจู่ๆเสียงแหบพร่าของคนที่เอาแต่ซบหน้าลงบนไหล่เขาก็เอ่ยขึ้นช้าๆ ตันหยงหันกลับไปมองเจ้าของเสียงที่ผละใบหน้าหวานที่ตอนนี้แดงซ่านไปเพราะแรงอารมณ์ออกมามองหน้าเขาช้าๆ

เม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มกรอบหน้าเรียว ดวงตาสองข้างปรือปรอยฉ่ำน้ำพยายามเงยขึ้นมาสบกับเขาอย่างออดอ้อน กายบางที่สั่นระริกมันทำให้ตันหยงนึกเอ็นดูไปหมด มือบางที่กำลังกำเสื้อของเขาเอาไว้จนยับยู่ยี่เพราะตื่นเต้น ไหนจะเสียงแหบพร่าที่เต็มไปด้วยความต้องการที่เอ่ยพูดกับเขาเมื่อครู่อีก ทำไมทุกอย่างที่เป็นเตนล์มันถึงได้น่ารักขนาดนี้กันนะ

"กูไม่เคยทำ..."

"อึก..จริงๆ..ตันหยง"

"สอน..สอนหน่อย..นะ"

พอพูดจบร่างบางก็ซ่อนใบหน้าที่ขึ้นสีแดงจัดของตัวโดยการหันกลับไปซบลงบนไหล่กว้างของตันหยงอีกครั้ง เตนล์ออกแรงกำเสื้อของร่างสูงจนแน่น ลมหายในร้อนที่เริ่มหอบถี่ระรัวเป็นสัญญานบอกได้อย่างดีเลยว่าเตนล์คงเขินจนแทบจะทนไม่ไหวแล้วแน่

"พี่ดุนะคะ ไหวหรอ"

 เสียงแหบพร่ากระซิบชิดใบหนูของคนตัวเล็กในอ้อมแขนที่ตอนนี้เริ่มจะบดเบียดกายเข้าหาเขาอย่างลืมตัว ตันหยงสัมผัสได้ถึงความต้องการของอีกฝ่ายทันทีเมื่อร่างกายของเราแนบชิดกันมากขึ้นเรื่อยๆ ตันหยงหัวเราะออกมาเบาๆเมื่อเตนล์พยักหน้ารับช้าๆโดยที่ยังไม่ยอมผละออกมาจากไหล่ของเขา เป็นจังหวะเดียวกับที่สายตาคมดันเหลือบไปเห็นแจ้งเตือนที่แสดงบนหน้าจอโทรศัพท์ของคนตัวเล็กว่ามีคนแชทมาหาเตนล์มากมายแค่ไหน แล้วไหนจะพวกคอมเมนต์ที่ขึ้นมารัวๆนั่นอีก

"ก่อนจะให้พี่สอนเนี่ย รบกวนขอค่ามัดจำการเรียนด้วยนะคะ"

จมูกโด่งกดจูบลงบนซอกคอขาวเนียนพลางสูดดมเอาความหอมเฉพาะตัวของอีกฝ่ายเสียยกใหญ่ ตอนแรกตันหยงกะว่าจะไม่ทำรอยบริเวณผิวที่โผล่พ้นออกมาจากเสื้อผ้าจนคนอื่นสามารถมองเห็นได้แล้วแท้ๆ แต่ทำยังไงได้ก็ในเมื่อเตนล์อยากเกิดมาหล่อจนสาวเหลียวแล้วตามติดตรึมแบบนี้ทำไมล่ะ

"สาวคนไหนมาจีบก็บอกไปด้วยนะคะว่ามีผัวแล้ว"

"อีบ้า..อื้อ!"

พอได้ยินแบบนั้นเตนล์ก็ลืมตัวไปเสียสนิทเลยว่าตัวเองกำลังซ่อนใบหน้าแดงซ่านจากสายตาคมของร่างสูงอยู่ คนน้องรีบเงยหน้าขึ้นมาตั้งใจจะเถียงสู้อีกฝ่ายแต่ก็ต้องชะงักก่อนจะใจสั่นระรัวเมื่อริมฝีปากหนาขยับเข้ามาบดจูบด้วยความรวดเร็วโดยที่ไม่ยอมให้เตนล์ได้ตั้งตัวเลยสักนิด

ตันหยงใช้สายตาคมจ้องมองใบหน้าจอมดื้อรั้นของคนตัวเล็กที่กำลังหลับตาพริ้มรับสัมผัสจากริมฝีปากและลิ้นร้อนที่สอดเข้าไปเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กของเจ้าตัว ร่างสูงเอนหลังพิงกับพื้นเตียงมากกว่าเดิมโดยไม่ยอมผละจูบออกมาจากกลีบปากหวานฉ่ำน้ำนั่น ก่อนจะคว้าเอาโทรศัพท์ของตัวเองพลางกดเข้าแอพลิเคชั่นกล้องถ่ายรูปด้วยความรวดเร็ว

ตันหยงคิดว่าเขาต้องแสดงความเป็นเจ้าของแบบกลายๆเอาไว้สักหน่อยเสียแล้ว มือหนาจัดการลงรูปพร้อมกับพิมพ์แคปชั่นสั้นๆไม่ได้ระบุอะไรมากมายเพราะตั้งใจจะลงเอาไว้เพื่อให้ทามไลม์แตกตื่นและตกใจกันเล่นๆก็เท่านั้น โดยเฉพาะอีคนที่อยู่ห้องข้างๆอย่างจ๊ะจ๋าถ้ามันเห็นคงอกแตกตายไปเลยแน่ๆ

"มึง..อือ..เคยทำ..อือ"

"ชู่ว..ใจเย็นๆค่ะ"

"ค่อยๆพูดนะ"

หลังจากผละจูบที่แสนหนักหน่วงและยาวนานที่ร่างสูงมอบให้ เตนล์ก็เอาแต่หอบระรัวจนเขากลัวว่าคนน้องจะไม่ไหว ตันหยงประคองกายบางเอาไว้ด้วยมือข้างที่ไม่ได้มีเฝือกหุ้ม นิ้วเรียวจัดการเกลี่ยผมที่ลู่ลงมาปรกใบหน้าสวยของอีกคนก่อนจะเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

"เคยทำแบบนี้..กับใครไหม.."

พอได้ยินคนตัวเล็กเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอู้อี้ ตันหยงก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเบาๆ ให้กับคำถามที่สมกับเป็นเตนล์จริงๆ

"พี่ก็ต้องเคยสิคะ"

"แต่เคยแค่แบบนี้นะ"

"!!"

ไม่พูดอะไรไปมากกว่านั้นมือหนาจัดการพลิกให้คนน้องมาอยู่ใต้ร่างด้วยความรวดเร็ว ก่อนที่ตันหยงจะเป็นฝ่ายคร่อมทับอีกฝ่ายแทน สายตาเจ้าเล่ห์จ้องมองเรือนร่างของคนตัวเล็กโดยที่ไม่สามารถละสายตาออกไปได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว ก่อนจะโน้มหน้าลงไปกดจูบหน้าท้องแบนราบไล่ลงมาเรื่อยๆพร้อมกับมือหนาที่เริ่มปลดซิบกางเกงยีนส์สีซีดที่เตนล์สวมใส่อยู่ออกอย่างช้าๆ

แกนกายเล็กที่ดุดดันผ่านเนื้อผ้าจนแทยงรู้สึกได้ถึงความอึดอัดที่คับแน่นอยู่ภายใน เรียวลิ้นร้อนตวัดออกมาเลียตัวตนของร่างบางผ่านเนื้อผ้าก่อนจะสอดเข้าไปยังด้านในผ่านขอบอันเดอแวร์สีขาวสะอาดตรงหน้าช้าๆ ทันทีที่สัมผัสเย็นเฉียบจากโพรงปากครอบครองลงบนแกนกาย คนตัวเล็กก็เผลอกระตุกเกร็งอย่างห้ามไม่อยู่

ตันหยงช้อนสายตาขึ้นไปมองคนตัวเล็กที่กำลังบิดเร้า ร่างสูงเริ่มขยับโพรงปากเข้าออกอย่างช้าๆ โดยที่ยังคงเงยหน้ามองและไม่ยอมละสายตาออกไปจากใบหน้าหวานของเตนล์เลยแม้แต่วินาทีเดียว

Rrrr!

ตันหยงขมวดคิ้วเล็กน้อยที่จู่ๆก็มีสายเรียกเข้ามาขัดจังหวะแบบนี้ มือหนากดรับสายพลางยกโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหูทั้งทียังไม่ยอมละริมฝีปากออกจากแกนกายเล็ก เขาจะไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรกับปลายสายเพราะตั้งใจไว้ว่ามันจะต้องรู้สึกสำนึกผิดไปตลอดกาลที่โทรมาขัดจังหวะชาวบ้านแบบนี้

"ตี้ป่ะค้าตุ๊ดดดดด"

"อ๊ะ! บ-เบาๆ อื้อ!"

ริมฝีปากหนาดูดดุดพลางขยับเข้าออกรัวและเร็วขึ้นจนเตนล์สะดุ้งเผลอครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่เมื่อฟันคมของร่างสูงครูดเข้าแกนกายเล็กๆของตัวเองอย่างแรง

"ตั- อึก ตันหยงอ๊ะ"

"อีเหี้ย! เอากันใช่ป่ะ! วาง!”

ไม่ต้องเดาก็รู้ได้ในทันทีเลยว่าเจ้าของเสียงเล็กแหลมที่พึ่งวางสายไปนั้นเป็นใคร คงหนีไม่พ้นมีมี่รุ่นพี่ที่เรียนมาด้วยกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมเพราะอีกฝ่ายไปแลกเปลี่ยนมาเลยต้องซ้ำชั้นอีกปี พอขึ้นมหาลัยถึงจะอยู่ต่างคณะยังไงแต่คนสารเลวแบบพวกเขาก็ถูกดึงดูดให้โคจรกลับเข้าในชีวิตของกันและกันอยู่ดี

และแน่นอนหลังจากอีกฝ่ายวางสายไปเพียงครู่เดียวก็รีบรัวข้อความมาด่าเขาเสียยกใหญ่ซึ่งตันหยงก็ได้แต่พิมพ์ตอบอีกฝ่ายกลับไปส่งๆเมื่อเห็นว่าเตนล์ใกล้จะปลดปล่อยแล้ว

ให้ปล่อยง่ายๆแบบนี้ก็ไม่ใช่ตันหยงสิ คิกค้าก

แต่ยังไงตันหยงก็ยังเป็นตันหยง เรื่องแกล้งเตนล์น่ะเขาถนัดยิ่งกว่าอะไรดี พอคนน้องทำท่าว่าจะปลดปล่อยมือหนาก็รีบเอื้อมไปปิดส่วนปลายเอาไว้อย่างแนบแน่นจนเตนล์ต้องแอ่นสะโพกขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่เมื่อจู่ๆก็ไม่ได้ปลดปล่อยแบบนี้

"เป็นยังไงคะฝีมือพี่"

พอเห็นว่าคนน้องมองเขาด้วยสายตาอ้อนวอนปนขอร้องแบบนั้นก็ยิ่งทำให้ตันหยงอยากจะแกล้งอีกฝ่ายให้แรงขึ้นไปอีก เตนล์ไม่รู้ตัวหรอกว่าตัวเองขี้ยั่วขนาดไหน แค่สายตาปรือปรอยคู่นั้นที่จ้องมองเขามันก็ทำให้ตันหยงอึดอัดอยากจะเข้าไปในตัวของเด็กดื้อใต้ร่างเร็วๆแล้ว ซึ่งแน่นอนว่าเขาทำไม่ได้และนั่นมันก็ทรมานมากกว่าที่อีกฝ่ายเป็นอยู่ตอนนี้เสียอีกนะ

"อ๊ะๆ แต่ข้างหลังยังซิงค่ะ ไม่ต้องหึงไป"

"ถึงจะแรดแต่ก็หวงตัวน้า บอกเลย"

ตันหยงโน้มหน้าลงไปกระซิบชิดใบหูของร่างบางอีกครั้ง พร้อมกับขาเรียวที่ถูกมือหนายกขึ้นมาพาดบ่าเขาเอาไว้ช้าๆ นิ้วแกร่งเกลี่ยไปตามเรียวขาขาวเนียนของคนตัวเล็กแผ่วเผา เพื่อปลุกเร้าอารมณ์ของเตนล์ให้ทะยานขึ้นสู่จุดสูงสุดไปพร้อมๆกันกับเขาอีกครั้ง

"แต่กับน้องเตนล์น่ะ ไม่หวงหรอก"

"เพราะพี่อยากเป็นของหนูจะแย่แล้วนะคะ เด็กดี"

"อ๊ะ!"

ไม่ปล่อยให้เตนล์ได้ตั้งตัวอีกเช่นเคย ไอ้เรื่องที่ใครต่อใครต่างบอกว่าตันหยงเอาแต่ใจน่ะ เห็นทีคงจะต้องยอมรับว่าเป็นความจริงก็คราวนี้ล่ะนะ นิ้วแกร่งถูกส่งเข้าไปในช่องทางด้านหลังช้าๆ ก่อนจะหมุนวนคลำหาจุดกระสันของคนใต้ร่างอย่างไม่รีบร้อน คนตัวเล็กกระตุกเกร็งพลางแอ่นสะโพกรับกับสัมผัสแปลกใหม่ที่ถูกมอบให้

เสื้อเชิ้ตสีขาวครีมถูกฟันคมแกะกระดุมออกช้าๆเพราะมืออีกข้างของตันหยงดันใช้การไม่ได้ในวันนี้ ใบหน้าคมคายที่ประดับไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ชะงักไปในทันทีเมื่อผิวขาวเนื้อเนียนปรากฏแก่สายตา และที่ทำให้ตันหยงตกใจมากที่สุดก็คงจะเป็นอะไรไปไม่ได้เลยนอกจากรอยสักที่ถูกสลักอยู่บนหน้าท้องแบนราบเยื้องไปทางเอวด้านขวาของเตนล์

ty

"หนู.."

เตนล์เบนหน้าหนีไปทางอื่นเมื่อความลับที่เขาปกปิดมันเอาไว้สุดท้ายก็ถูกเจ้าตัวล่วงรู้เข้าจนได้ มือบางรีบยกขึ้นไปปิดตาของตัวเองเพราะเขินอายเกินกว่าจะรับไหวแล้วจริงๆ

"ตั้งแต่ตอนไหนคะ"

"..นานแล้ว"

"...."

"ท...ที่เราจูบกันครั้งแร-"

มือหนาเอื้อมไปแตะลงบนริมฝีปากเล็กที่โผล่พ้นออกมาจากแขนที่เตนล์ปิดตาเอาไว้แล้วส่ายหน้าไปมาช้าๆ

"พอแล้ว"

"ไม่ต้องพูดแล้ว"

ตันหยงไม่อยากจะยอมรับเลยว่าเขาชอบเตนล์จริงๆ ชอบจนลืมไปเลยด้วยซ้ำว่าก่อนหน้านั้นเราเคยกลียดกันมากแค่ไหน ยิ่งเตนล์มาทำอะไรที่มันน่ารักเกินจะรับไหวแบบนี้ ตันหยงว่าตันหยงไม่โอเคสุดๆ เขารู้สึกเหมือนจะตายทุกๆครั้งที่ได้ตกหลุมรักเตนล์เลย

"หนูจะทำให้พี่ชอบมากขึ้นทุกๆวันแบบนึ้ไม่ได้แล้วนะเตนล์"

"เดี๋ยวพี่ตาย"

พอได้ยินแบบนั้นคนตัวเล็กขำออกมาเบาๆพร้อมกับที่เตนล์ค่อยๆดึงแขนเรียวที่ปิดตาของตัวเองออก พอเห็นว่าคนตัวเล็กเผลอร้องไห้ออกมาเพราะความดีใจร่างสูงก็รีบโน้มหน้าไปจูบซับเปลือกตาของคนเป็นน้องเพื่อปลอบประโลมทันที

"มู้ดโรแมนติกหมดแล้วน้า"

สายตาแพรวพราวที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์กลับมาอีกครั้ง ลิ้นร้อนตวัดออกมาเลียริมฝีปากแห้งผากของตัวเองพร้อมกับสายตาคมที่จดจ้องเรือนร่างของคนเป็นน้องอย่างหื่นกระหาย ริมฝีปากหนาครอบครองลงบนยอดอกสีชมพูก่อนที่ร่างสูงจะเอ่ยกระซิบออกมาแผ่วเบา

"ต่อไปนี้ปีศาจจะออกอาละวาดแล้วนะคะ"

"ตันหยง อ๊ะ!!"

คนตัวเล็กแอ่นหน้าอกรับกับสัมผัสที่ละเลงลงบนยอดอกของเขาอย่างรวดเร็ว สัมผัสอ่อนโยนแปรเปลี่ยนเป็นหนักหน่วงและรุนแรงในเสี้ยววินาที ดวงตาคมคู่นั้นเหมือนมีเปลวไฟลุกไหม้อยู่ด้านในนั้นตลอดเวลายามที่จับจ้องไปยังเรือนร่างของเตนล์ แต่ทว่าคนตัวเล็กกลับรู้สึกดีจนปฏิเสธไม่ได้เลยจริงๆ

นิ้วเรียวที่ขยับเข้าออกอยู่ในช่องทางทำให้คนตัวเล็กครางออกมาเป็นระยะๆ แต่เพราะถูกริมฝีปากหนากดจูบเอาไว้อย่างแนบแน่นเลยทำให้ เตนล์ทำได้เพียงแค่จิกเล็บลงบนไหล่กว้างและแผ่นหลังหนาเพื่อระบายอารมณ์เสียวซ่านที่พุ่งทะยานมากขึ้นเรื่อยๆเท่านั้น

คนตัวเล็กรับรู้และสัมผัสได้ถึงแกนกายของร่างสูงที่ดุดดันผ่านเนื้อผ้าอย่างน่าอึดอัด คงเพราะที่เตนล์บอกไปว่าไม่เคย ตันหยงเลยเอาแต่ปลุกเร้าให้ร่างกายของเขาพร้อมโดยที่ยอมทนทรมานกับความต้องการที่พุ่งสูงขึ้นของตัวเองฝ่ายเดียว มือเล็กผละออกจากไหล่หนาที่เคยยึดเกาะเอาไว้ก่อนจะเลื่อนลงไปปลดซิบกางเกงของร่างสูงด้วยความเงอะงะจนตันหยงอดเอ็นดูไม่ได้จริงๆ

"รู้ตัวไหมว่าหนูยั่วเก่งมากเลยนะคะ"

"ม-ไม่รู้หรอก"

เตนล์พูดทั้งๆที่ยังไม่ยอมหันมาสบตากับเขา แล้วมือเล็กๆแสนซนนั่นก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะผละออกไปเลยสักนิด นิ้วเรียวบรรจงลูบคลำแกนกายที่แข็งขืนจนมันขยายใหญ่ดุนดันเต็มที่ผ่านเนื้อผ้าของอันเดอร์แวร์สีเข้มที่ตันหยงสวมใส่อยู่ก่อนจะค่อยๆเกี่ยวมันออกมาช้าๆ

"แต่ตันหยงอยากเป็นของหนูแล้วนี่นา"

"เพราะฉะนั้นก็เข้ามาได้แล้วนะ..."

"ตัน-หยงอึก!"

แกนกายแกร่งถูกส่งเข้าไปในช่องทางด้านหลังอย่างช้าๆจนมิดด้ามแต่ทว่ากลับไปสามารถขยับมันออกมาได้ ร่างสูงแช่มันเอาไว้อย่างนั้นครู่ใหญ่ๆเมื่อถูกตอดรัดจนรู้สึกจุกไปหมดิใบหน้าหวานเชิดหน้าขึ้นมองเพดานพร้อมๆกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเนียนช้าๆแต่ทว่ามันก็ดันรู้สึกดีจนเตนล์ไม่อยากให้มันหยุดอยู่แค่นี้เลยจริงๆ

ร่างสูงป้อนจูบให้คนตัวเล็กใต้ร่างช้าๆเพื่อให้เตนล์ผ่อนคลาย ซึ่งดูเหมือนจะได้ผลไม่น้อยเมื่อเตนล์เริ่มผ่อนคลายลงบ้างแล้ว คนเป็นพี่เริ่มขยับเข้าออกด้วยจังหวะเนิบช้าอีกครั้งแต่ยังคงความหนักหน่วงเอาไว้เช่นเคย เสียงครางหวานหูของเตนล์ดังเล็ดรอดออกมาจากกลีบปากบางที่ยังคงถูกร่างสูงป้อนจูบหนักหน่วงไม่หยุด

ร่างกายอันร้อนรุ่มที่แนบชิดกันราวกับจะหลอมรวมเป็นหนึ่ง กลิ่นกายหอมหวานและเสียงเนื้อกระทบกันด้วยจังหวะที่ไม่รวดเร็วแต่รุนแรงเกินกว่าที่ใครจะสามารถต้านทานไหว ทุกอย่างในวินาทีนั้นเหมือนกำลังมอมเมาให้ทั้งคู่จมดิ่งสู่ก้นมหาสมุทรที่ไม่มีจุดสิ้นสุดไปพร้อมๆกัน

"เป็นแฟนกันไหมคะ"

"เอ๋..หรือเป็นเมียดีนะ"

" : ) "

- - - - - - - - - -

joylada

#taeten

#อีตันหยง