(13) i'm tanyong ;where? #taeten

(CUT)

I'M TANYONG

13 WHERE?

เตี้ยใช่ย่อยที่ไหน

     ตันหยงยกยิ้มกว้างทันทีเมื่อคนตัวเล็กพูดจบ ริมฝีปากหนาออกแรงขบเม้มหัวไหล่มนที่โผล่พ้นเสื้อผ้าออกมาจนขึ้นรอยทันที มือหนาสอดเข้าไปใต้เสื้อยืดที่เตนล์สวมใส่อยู่ ก่อนจะเลิกมันขึ้นแล้วลูบไล้ไปตามส่วนเว้าโค้งของคนตัวเล็กอย่างชอบใจ


     จนเตนล์เผลอบิดเร่าตามอารมณ์ที่กำลังถูกปลุกเร้าโดยคนเจ้าเล่ห์ตรงหน้าตันหยงย่อตัวลงไปนั่งคุกเข่าบนพื้นช้าๆก่อนที่จมูกโด่งจะจัดการซุกไซ้หน้าท้องแบนราบพลางสูดเอาความหอมเฉพาะตัวของคนตรงหน้าไม่หยุด

     จนถึงทุกวันนี้ตันหยงก็ยังคงตั้งคำถามกับตัวเองในใจว่าเป็นเพราะอะไรกันนะที่ทำให้เตนล์ตัวหอมมากมายขนาดนี้ เขาไม่เคยได้กลิ่นนี้จากใคร ไม่เคยได้กลิ่นนี้จากที่ไหน และถึงแม้ว่าตันหยงจะไม่สามารถหาคำตอบได้เลยสักครั้ง กลับกลายเป็นว่าเขาได้เสพติดกลิ่นของเตนล์จนถอนตัวไม่ขึ้นไปเสียแล้ว

     ใบหน้าคมคายผละออกมาก่อนจะมองคนในอ้อมแขนที่กำลังเชิดหน้าขึ้น ตันหยงยกยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนที่เรียวลิ้นร้อนจะตวัดออกมาเลียหน้าท้องแบนราบอีกครั้งพลางออกแรงขบเม้มดูดดึง ฟันคมครูดไปกับผิวเนียนผะแผ่วจนคนตัวเล็กสะดุ้งกับสัมผัสวาบหวามพวกนั้น


     เตนล์กระพริบตาถี่เมื่อมือหนาจัดการรูดซิบกางเกงของเขาลงช้าๆแล้วถอดมันทิ้งไปก่อนที่ใบหน้าหวานจะก้มลงมามองคนตัวสูงที่กำลังทำรุ่มร่ามกับร่างกายของเขา

     เป็นจังหวะเดียวกับที่กลีบปากหนากดจูบลงบนแกนกายของเตนล์ที่กำลังดุดดันผ่านเนื้อผ้าอย่างน่าอึดอัด ทันทีที่สบตากันรอยยิ้มซื่อๆเหมือนลูกหมาตัวโตก็ถูกส่งมาให้เขา


     เตนล์เชิดหน้าขึ้นก่อนจะพยายามซ่อนแก้มทั้งสองข้างที่กำลังขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างน่าอาย มือบางรีบยกขึ้นไปปิดตาของตัวเองด้วยความรวดเร็วทันทีเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆจากอีกฝ่าย

     "เขินพี่หรอคะ"

     "อะ—อีบ้า ใครเขินมึงอ๊ะ!"

     เตนล์เอ่ยตอบทั้งๆที่ยังไม่ยอมผละมือออกจากใบหน้าของตัวเองด้วยซ้ำ เพราะเตนล์น่ะ—เขินมาก เขินมากจริงๆกับสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกพวกนั้นของร่างสูง แต่แล้วคนตัวเล็กก็ต้องสะดุ้งเมื่อมือหนาถูกส่งมารั้งเอวบางให้ขยับเข้าไปใกล้อีกฝ่ายมากขึ้น พร้อมกับที่อีกฝ่ายแทรกกายเข้ามาตรงกลางก่อนที่ขาเรียวข้างหนึ่งจะถูกมือหนายกขึ้นไปพาดบนบ่ากว้างนั้น

     "แต่พี่เขินหนูมากเลยรู้ไหมคะ"

     มือหนายกขึ้นมาประคองร่างบางเอาไว้ช้าๆ ริมฝีปากหนากดจูบลงบนขาเรียวที่พาดบ่าของเจ้าตัวอยู่ ลมหายใจร้อนริดรดบนผิวเนื้อเนียนจนเตนล์อ่อนระทวยไปหมด สัมผัสอ่อนโยนพวกนั้นกำลังแผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่างกายจนเตนล์ใจเต้นแรงขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่


     พอได้ยินแบบนั้นรอยยิ้มบางๆก็จุดขึ้นที่มุมปากของคนตัวเล็กโดยไม่รู้ตัว ฝ่ามือเรียวถูกยกขึ้นไปลูบหัวคนเป็นพี่ผะแผ่วจนตันหยงต้องผละใบหน้าออกมมแล้วหันกลับไปสบตาคนเป็นน้อง

     "จูบได้ไหม"

     ไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายได้พูดหรือตอบอะไรทั้งนั้น เตนล์โถมตัวเข้าใส่ร่างสูงจนตันหยงหงายหลังลงไปนอนราบกับพื้นทันที ก่อนที่มือบางทั้งสองข้างจะถูกส่งไปประคองใบหน้าคมคายพร้อมกับกลีบปากเรียวที่กดจูบลงบนริมฝีปากหนาด้วยความรวดเร็ว


     รู้ตัวอีกทีตันหยงก็ได้แต่ยกยิ้มอย่างนึกเอ็นดูให้กับการกระทำพวกนั้นไปเสียแล้ว มือหนาถูกส่งไปรั้งท้ายทอยของอีกฝ่ายเอาไว้ก่อนที่ใบหน้าคมคายจะขยับองศาเพื่อให้ริมฝีปากแนบชิดกันมากขึ้น

     รอยยิ้มประดับบนใบหน้าของทั้งคู่อีกครั้งเมื่อเรียวลิ้นเล็กถูกส่งเข้ามาในโพรงปากของเขาราวกับจะท้าทาย ร่างสูงจัดการขบเม้มดูดดึงอย่างชอบใจก่อนจะเกี่ยวกระหวัดพลางกวาดต้อนเอาความหวานจากเรียวลิ้นซุกซนนั่นจนเตนล์หอบหายใจแทบไม่ทัน

     แต่แทนที่จะหยุดกลับกลายเป็นว่าพอเห็นแบบนั้นแล้วตันหยงก็ยิ่งอยากจะแกล้งคนดื้อที่กำลังคร่อมทับเขาอยู่มากยิ่งขึ้นไปอีกเป็นเท่าตัว  มือหนาบีบเค้นสะโพกมนของคนตัวเล็กจนเตนล์สะดุ้งโหยงเผลอบดเบียดกายเข้าหาตามสัญชาติญาณทันที

     "ตันหยง มึง ย..อย่าแกล้ง..ดิ"

     ร่างสูงยอมผละใบหน้าออกมาเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเตนล์หายใจไม่ทันแล้วจริงๆ ทันทีที่ปล่อยให้อีกฝ่ายเป็นอิสระเตนล์ก็รีบกอบโกยอากาศเข้าไปเสียยกใหญ่ก่อนจะเอ่ยพูดขึ้นเบาๆ พร้อมกับมือบางที่ออกแรงกำเสื้อของเขาจนยับยู่ยี่ สายตาคมมองสำรวจใบหน้าสีแดงระเรื่อพร้อมกับริมฝีปากที่ถูกขบเม้มจนบวมเจ่อของอีกฝ่ายอย่างหลงใหล ดวงตาปรือปรอยทั้งสองข้างก้มลงมาสบกับเขาช้าๆ

     "ก็หนูดื้อ ดื้อที่สุดแล้ว"

     ทันทีที่พูดจบไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว ตันหยงรีบป้อนจูบพลางบดเบียดริมฝีปากหนาลงบนกลีบปากบางด้วยความรวดเร็วอีกครั้ง ก่อนจะออกแรงขบเม้มเบาๆจนเตนล์ต้องเผยอปากรับสัมผัสพวกอย่างห้ามไม่อยู่


     ใบหน้าคมคายผละริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนที่แขนแกร่งจะจับให้คนบนร่างขึ้นมานั่งคร่อมทับบนตักของเขาพร้อมกับมือหนาที่พลิกให้คนตัวเล็กหันไปอีกทางแทน

     สายตาคมมองใบหน้าหวานที่ตอนนี้กำลังขึ้นสีแดงซ่านพลางเบนหน้าหนีผ่านกระจกบานใหญ่ แผงอกเล็กกระเพื่อมขึ้นลงถี่รัวตามจังหวะริมฝีปากที่เผยอหอบหายใจอย่างหนักหน่วงของเจ้าตัว สายตาปรือปรอยฉ่ำน้ำทั้งสองข้างกระพริบถี่ก่อนจะหันกลับมาสบตาเขาผ่านกระจกนั่นอีกครั้ง

     ตันหยงกระชับอ้อมกอดจนแผ่นหลังบางแนบชิดไปกับแผงอกแกร่งทันที ก่อนที่ร่างสูงจะเกยคางลงบนลาดไหล่เล็กโดยที่สายตายังไม่ละออกไปจากใบหน้าของเตนล์ที่เจ้าตัวมองผ่านกระจกเลยสักนิด


     มือหนาโอบรอบเอวบางก่อนจะเลิกเสื้อยืดตัวเดิมขึ้นอีกครั้ง เผยให้เห็นผิวขาวเนียนที่ขึ้นรอยจางๆจากฝีมือของตันหยงเมื่อครู่ นิ้วแกร่งสัมผัสกับติ่งไตสีชมพูที่กำลังชูชันอย่างเชื้อเชิญตรงหน้าก่อนจะออกแรงเคล้นคลึงมันเบาๆ แต่ทว่าคนตัวเล็กในอ้อมแขนกลับบิดเร่าขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่

    ty

     สายตาคมจ้องมองไปยังตัวอักษรแสนคุ้นเคยที่ถูกแต่งแต้มลงบนผิวเนื้อเนียนของคนในอ้อมแขน ไม่ว่าจะมองสักกี่พันครั้งตันหยงก็ยังคงคิดว่ามันสวยงามและน่าหลงใหลไม่ต่างอะไรกับเจ้าของของมันอย่างเตนล์เลยสักนิด

     "น่ารัก"

     "หนูอ่ะก็น่ารักที่สุดในโลกเลย"

     ตันหยงกระซิบชิดใบหูของคนตัวเล็กที่กำลังสั่นสะท้านเพราะความเสียวซ่าน ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันอย่างประหม่า ดวงตากลมโตปรือปรอยคลอไปด้วยน้ำใสมันยิ่งทำให้ตันหยงแทบคลั่ง ร่างสูงเอาแต่จดจ้องอีกฝ่ายโดยที่ไม่สามารถละสายตาออกไปได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว

     "มะ..ไม่ไหว อื้อ—ไม่ไหว"

     ยังไม่ทันที่เตนล์จะพูดจบ ขาเรียวทั้งสองข้างก็ถูกแยกออกจากกัน มือหนาถูกส่งไปเคล้นคลึงแกนกายเล็กที่กำลังดุนดันผ่านอันเดอร์แวร์สีขาวสะอาดนั่นก่อนที่นิ้วแกร่งจะสอดเข้าไปกอบกุมช้าๆ


     ทันทีที่ฝ่ามือร้อนกำรอบแกนกายพลางขยับขึ้นลงด้วยจังหวะเนิบนาบแต่ทว่าหนักหน่วงจนคนตัวเล็กต้องกระตุกเกร็งขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ เตนล์หลับตาก่อนจะเชิดหน้าขึ้นเมื่อจมูกโด่งเริ่มซุกไซ้ที่ซอกคอของเขาอีกครั้งพร้อมกับริมฝีปากที่ออกแรงขบเม้มดูดดึงจนขึ้นรอย

     "ทีนี้คนจะได้รู้กันสักทีนะคะว่าหนูมีผัวแล้ว"

     "ผัวดุด้วยเห็นป่าว"

     "อ๊ะ! อีตันหยง—กูเจ็บ"

     ฟันคมขบกัดลงบนลาดไหล่เล็กอย่างนึกหมั่นเขี้ยวจนเตนล์สะดุ้งโหยง มือบางเผลอข่วนแขนของร่างสูงจนเป็นรอย คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันเป็นเชิงดุที่จู่ๆก็โดนอีกฝ่ายกัดแบบนั้น แต่ตันหยงก็ไม่ได้สนใจท่าทีเหมือนลูกแมวขู่นั่นเลยสักนิด


     มือหนาขยับขึ้นลงเร็วและรัวกว่าเดิมจนคนที่หันมาต่อว่าเขาเมื่อครู่สะดุ้งเผลอหลุดครางออกมาผะแผ่ว ตันหยงมองเสี้ยวหน้าของคนที่กำลังหลับตาพริ้มพลางเชิดขึ้นตามแรงอารมณ์ผ่านกระจกบานใหญ่

     เตนล์โคตรจะเซ็กซี่เลยให้ตาย

     แต่แม่งก็น่าแกล้งอยู่ดีอ่ะหนู

     ขอแกล้งหน่อยนะคะยัยตัวดี!

     ไวกว่าความคิดพอคนเป็นน้องทำท่าว่าจะปลดปล่อย มือหนาก็รีบเอื้อมไปปิดส่วนปลายเอาไว้จนกายบางบิดเร่าทำให้น้ำสีขาวขุ่นไหลออกมาได้เพียงนิดเดียวเท่านั้น ตันหยงยกยิ้มซื่อๆแต่ทว่าดวงตากลับเจ้าเล่ห์เหลือเกินจนน่าหมั่นไส้ เตนล์ทำได้เพียงแค่เงยหน้ามองอีกฝ่ายด้วยความอ้อนวอนสุดขีด แต่ดูเหมือนคนขี้แกล้งที่ต้องการจะเอาคืนเขากลับไม่ยอมง่ายๆเลย

     "ไหนลองพูดว่าผัวหนูชื่อตันหยงสิคะเด็กดี"


     "ไปตายไอ้สั— อ๊ะ"

     ฟันขาวขบกัดริมฝีปากของตัวเองเพื่อกลั้นเสียงครางพร้อมกับกายบางที่กำลังบิดเร่าเพราะถูกร่างสูงแกล้ง เตนล์พยายามดิ้นเพื่อให้หลุดออกจากฝ่ามือแกร่งแต่ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาไร้เรี่ยวแรงเกินกว่าจะทำอย่างที่ใจคิด


     เตนล์เลยทำได้เพียงแค่ข่วนเล็บลงบนแขนแกร่งพร้อมกับตีลงไปเบาๆเพียงเท่านั้น ในขณะเดียวกันแรงสั่นระรัวจากโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงของเขาก็ทำให้ตันหยงอยากจะกรีดร้องออกมาดังๆ

     กรี๊ด!

     มึงจะทักอะไรมาตอนนี้!!

     มือหนาที่ยังว่างล้วงเข้าไปหยิบโทรศัพท์เจ้ากรรมออกมาจากกระเป๋ากางเกงก่อนจะต้องหัวเสียไปอีกเป็นเท่าตัวเมื่อหน้าจอปรากฎชื่อของคนที่เข้ามาขัดจังหวะได้พอดิบพอดี มือหนาพิมพ์ตอบกลับไปพลางตัดสายที่โทรเข้ามาหลายครั้งอย่างทุลักทุเลเมื่ออีกฝ่ายดูท่าจะไม่ยอมเลิกราวีไปง่ายๆ ไม่เข้าใจเลยว่าบทเรียนจากครั้งที่แล้วมันยังไม่สาสมนักใช่ไหม!

     ได้อีมี่ได้

     เดี๋ยวมึงเจอกู!

     Rrrr!

     สุดท้ายตันหยงก็ตัดสินใจกดรับสายที่โทรมาระรัว มุมปากหนากระตุกยิ้มอย่างเย้ยหยันให้ปลายสายที่ยังคงไม่รู้ชะตากรรมของชีวิตตัวเอง มือหนาที่ยังกดปิดส่วนปลายของคนตัวเล็กในอ้อมแขนเอาไว้ออกแรงบีบเบาๆอีกครั้งจนคนตันเล็กหลุดเสียงครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

     "เร็วสิคะ"

     ได้ยินเสียงปลายสายเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ตันหยงก็ไม่ได้สนใจมันเท่าไหร่นัก ร่างสูงทิ้งคางเกยไหล่ของคนตัวเล็กที่กำลังหอบหายใจอย่างหนักหน่วง ก่อนจมูกโด่งจะซุกไซ้ซอกคอขาวเนียนพลางเอ่ยกระซิบชิดใบหู

     "ผัวอึก—หนู ชื่อตันหยงอ๊ะ!"

     "อีเหี้ย! มึงเอากันหรอ!"

     รอเพียงคู่เดียวสุดท้ายคนตัวเล็กก็ตัดสินใจเอ่ยพูดมันขึ้นมาอย่างช้าๆ พอได้ยินดังนั้นตันหยงก็ยกยิ้มอย่างพอใจแทบจะทันที แต่ทว่าปลายสายดูจะไม่รู้สึกยินดีเท่าไหร่นักกับการได้ยินประโยคเคล้าเสียงครางของเตนล์เมื่อครู่ มีมี่ตะโกนถามเขาเสียงดังลั่นจนตันหยงต้องรีบยกโทรศัพท์ออกจากหูแทบไม่ทัน เป็นจังหวะเดียวกับที่เตนล์เพิ่งสังเกตเห็นว่าร่างสูงถือสายอยู่และดูเหมือนจะกดรับไปนานแล้ว

     "อีตันหยงมึง...ทำอะไรของมึง—อื้อ"

     "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด กูอยากตาย!!!"

     ติ๊ด!

     ได้ยินเสียงกรีดร้องโหวกเหวกโวยวายก่อนที่มีมี่จะกดตัดสายไปด้วยความรวดเร็ว ตันหยงหัวเราะออกมาเบาๆอย่างนึกสะใจ ผิดกับคนตัวเล็กที่กำลังมุ่ยหน้าใส่เขา ริมฝีปากหนากดจูบลงบนขมับของเตนล์ก่อนจะปล่อยมือออกจากส่วนปลายแล้วขยับขึ้นลงเล็กน้อย เพียงแค่ครู่เดียวน้ำสีขาวขุ่นที่ถูกกักเอาไว้ด้วยฝ่ามือร้อนก็ถูกปลดปล่อยออกมาจนเปื้อนเต็มไปหมด

     "ปล่อยกูเลยนะ อือ"

     ยังไม่ทันที่เตนล์จะได้พูดอะไรไปมากกว่านั้น มือหนาก็จัดการพลิกให้คนตัวเล็กไปนอนราบบนพื้นก่อนที่ร่างสูงจะตามไปคร่อมทับ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์เผยบนใบหน้าคมคายนั้นอีกครั้งจนเตนล์เผลอเบะปากใส่อีกฝ่ายอย่างนึกหมั่นไส้ทันที

     "พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยน้า ทิ้งกันไว้แบบนี้ก็ไม่ยุติธรรมสิคะ หืม"

     เรียวลิ้นร้อนตวัดเลียริมฝีปากแห้งผากของตัวเองก่อนที่มือหนาจะถูกส่งไปเลิกเสื้อยืดสีดำแสนเกะกะขึ้นไปกองไว้บนลาดไหล่เล็กอีกครั้ง เตนล์เบนหน้าหนีไปอีกทางเมื่อริมฝีปากหนาครอบลงบนติ่งไตสีชมพูก่อนจะออกแรงขบเม้มดูดดึงเบาๆ


     ตันหยงยังคงเอาแต่จ้องเสี้ยวหน้าของอีกฝ่ายโดยที่ไม่ยอมละสายตาไปไหน ริมฝีปากหนาเริ่มเคลื่อนต่ำลงอย่างซุกซนก่อนจะกดจูบลงบนรอยสักของเตนล์แผ่วเบา

     "ไม่ต้องมามองเลยนะ"

     เตนล์ตวัดสายตากลับมามองค้อนอย่างคาดโทษเมื่อตันหยงเอาแต่จ้องหน้าเขาสลับกับรอยสักนั่นราวกับจะล้อเลียนกัน มือหนาจัดการถอดเสื้อที่ตัวเองสวมใส่อยู่ออกช้าๆ เตนล์ที่ตอนแรกตั้งใจจะหันหน้าหนีไปอีกทางเพราะขัดเขินเกินกว่าจะมองอีกฝ่ายตรงๆ แต่คนตัวเล็กก็ต้องชะงักไปในแทบจะทันทีเมื่อรอยสักที่ถูกสลักอยู่บนแผงอกแกร่งทางด้านซ้ายปรากฎแก่สายตาของเขา


     my 10

     "เจ็บอ่า เป่าเพี้ยงให้พี่หน่อยสิคะหนู"

     ริมฝีปากบางเผยยิ้มกว้างด้วยความดีใจออกมาอย่างห้ามไม่อยู่เมื่อร่างสูงพูดจบก่อนที่มือบางจะตีเบาๆที่แผงอกแกร่งนั่น ตันหยงหัวเราะขึ้นมาทันทีที่เห็นแววตาของคนตรงหน้าเป็นประกายระยิบระยับอย่างดีใจแบบนั้น ร่างสูงโน้มตัวลงไปกดจูบบนกลีบปากบางก่อนจะเอ่ยพูดออกมาทั้งที่ยังไม่ผละใบหน้าออกจากริมฝีปากคู่นั้น

     "สลักชื่อกันแบบนี้ไปเป็นของใครไม่ได้แล้วรู้ไหมคะ"

     "กูก็เป็นของมึงแค่คนเดียวนั่นแหละอีตันหยง"

     ทันทีที่พูดจบนิ้วแกร่งก็ถูกสอดเข้าไปในช่องทางด้านหลังช้าๆ ก่อนจะหมุนวนคลำหาจุดกระสันของคนใต้ร่างอย่างไม่รีบร้อน คนตัวเล็กกระตุกเกร็งพลางแอ่นสะโพกรับกับสัมผัสที่ถูกมอบให้ นิ้วเรียวถูกส่งเข้าไปในโพรงปากของตัวเองก่อนเรียวลิ้นเล็กจะตวัดเลียเพื่อกลั้นเสียงครางเอาไว้ พอเห็นแบบนั้นมันก็ยิ่งทำให้อีกคนดูเซ็กซี่เกินกว่าที่ตันหยงจะต้านทานได้จริงๆ

     จมูกโด่งซุกไซ้ลาดไหล่ขาวเนียนอย่างหลงใหลพร้อมกับที่มือเรียวถูกส่งมาโอบรอบคอของเขาเอาไว้ก่อนที่มันจะเคลื่อนมาปลดซิบกางเกงของร่างสูงออกอย่างซุกซน เม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มกรอบหน้าเรียวทันที ตันหยงเลิกคิ้วก่อนจะเอ่ยแซวอีกฝ่ายเสียงเบา

     "เนี่ยหนูอ่ะดื้อจริงๆด้วย"

     นิ้วเรียวบรรจงลูบคลำแกนกายที่แข็งขืนจนมันขยายใหญ่ดุนดันเต็มที่ผ่านเนื้อผ้าที่ตันหยงสวมใส่อยู่ก่อนจะค่อยๆเกี่ยวมันออกมาช้าๆ ร่างสูงผละใบหน้าออกมามองคนใต้ร่างที่ดูเหมือนจะดื้อมากกว่าที่เขาคิด เตนล์ในเวลานี้ดูอันตรายเกินไปกับใจของเขาจริงๆ

     "หนูดื้อได้มากกว่านี้อีกนะ อื้อ"

     พูดจบใบหน้าหวานก็เชิดขึ้นพร้อมกับสะโพกมนที่ขยับเข้าไปใกล้ก่อนแกนกายแกร่งจะถูกดันมาในช่องทางด้านหลัง หลังจากนั้นร่างสูงก็ขยับมันเข้าออกช้าๆแต่ทว่ากลับหนักหน่วงจนคนตัวเล็กเผลอเกร็งหน้าท้องขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่เหมือนกับแกนกายแกร่งที่ถูกตอดรัดจนรู้สึกจุกไปหมด

     แขนแกร่งถูกส่งไปโอบรอบเอวบางเพื่อพลิกคนตัวเล็กให้ขึ้นมานั่งทับบนตักของเขาด้วยความรวดเร็วเพราะกลัวว่าเตนล์จะเจ็บเมื่อเห็นแผ่นหลังบางเสียดสีไปกับพื้นแข็งๆพวกนั้น และนั่นมันก็ยิ่งทำให้ช่องทางด้านหลังกลืนกินแกนกายของร่างสูงได้มากกว่าเดิม

     มือทั้งสองข้างสอดประสานเข้าหากันเพื่อพยุงเอาไว้ ก่อนที่ตันหยงจะป้อนจูบให้คนตัวเล็กช้าๆเพื่อให้เตนล์รู้สึกผ่อนคลาย ซึ่งดูเหมือนว่ามันจะได้ผลดีเกินคาดเมื่อเอวบางเริ่มขยับเขาหาเขาอย่างเชื่องช้า เสียงเนื้อกระทบกันดังขึ้นพร้อมกับกลิ่นกายหอมหวานที่ลอยตลบอบอวนไปทั่วห้อง

     เสียงเพลงสากลในร้านเคล้าไปกับจังหวะร่างกายที่กำลังสอดประสานและหลอมรวมกันเป็นหนึ่ง ทั้งคู่บดเบียดเข้าหากันด้วยความต้องการเกินกว่าที่ใครคนใดคนหนึ่งจะต้านทานไหว ทุกอย่างดำเนินไปอย่างเนิบนาบ แต่ทว่ากลับร้อนแรงและดุดันจนร่างกายแทบแหลกสลาย


     เสียงครางผะแผ่วดังขึ้นยามที่มอบสัมผัสให้แก่กันและกันเพื่อระบายอารมณ์ที่อัดแน่นอยู่ข้างใน ทุกครั้งที่สบตากันตันหยงก็รู้สึกราวกับว่าเขากำลังถูกมนต์สะกดที่มองมันเห็นเสกให้ตกหลุมรักคนตรงหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่าตลอดไป

     ตันหยงคนนี้แพ้ให้เตนล์ทุกทางแล้วจริงๆ

- - - - - - - - - -

joylada

#taeten

#อีตันหยง