CUT SCENE
jaedo
Rate : 15+
; แจฮยอนปีนเกลียวครั้งที่ 15
“จะ..แจฮยอน...ฮึก!”
ร่างสูงกระชากแขนเขาให้เดินตามมาด้านหลังของโรงยิมซึ่งเป็นที่ตั้งของห้องพักนักกีฬาก่อนจะหันไปกระชากประตูปิด ยังไม่ทันได้เอ่ยพูดอะไรทั้งนั้นมือหนาก็เหวี่ยงโดยองกระแทกเข้ากับตู้ล็อกเกอร์อย่างแรงจนเสียงดังสนั่น กายบางสั่นสะท้านขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่เมื่อร่างสูงสาวเท้าเข้ามาใกล้ ความกลัวเริ่มครอบงำในจิตใจเมื่อแววตาวาวโรจน์ที่เต็มไปด้วยความโกรธจ้องมองมาที่เขา
“ฮึก..แจ อื้อ!”
ร่างสูงส่งมือไปบีบคางมนของอีกฝ่ายก่อนที่ริมฝีปากร้อนจะโน้มลงไปบดขยี้กลีบปากบางของอีกฝ่ายด้วยความรุนแรง กลิ่นคาวเลือดจากบาดแผลลอยคละคลุ้งไปทั่วโพรงปากทันทีที่สัมผัสกัน เสียงสะอื้นปนเสียงครางกำลังมอมเมาแจฮยอนให้ลุ่มหลง
ร่างสูงดึงกระเป๋าที่อีกคนสะพายออกจากอีกฝ่ายก่อนจะกระชากเสื้อที่คนตัวเล็กสวมใส่อยู่จนกระดุมขาดหลุดลุ่ยพร้อมกับมือหนาที่เอื้อมไปออกแรงขย้ำแผ่นอกบางที่ปรากฏแก่สายตาจนโดยองเจ็บแปลบไปหมด
ลิ้นร้อนรุกรานเข้าไปในโพรงปากของคนตัวเล็กก่อนจะเกี่ยวกระหวัดลิ้นของอีกฝ่ายออกมาแล้วออกแรงกัดจนโดยองสะดุ้ง น้ำตาไหลอาบแก้มเนียนทันทีเมื่อความเจ็บทั้งจากมือหนาและลิ้นร้อนกำลังแล่นงานอย่างหนักหน่วง
คิมโดยองไม่ได้รู้สึกมีความสุขกับสัมผัสของอีกฝ่ายเลยสักนิด กลับกันเขารู้สึกกลัวจนร่างกายมันสั่นสะท้านไปหมด ขาสองข้างไร้ซึ่งเรียวแรงที่จะสะบัดหนี เขากลัวเกินกว่าที่จะปฏิเสธอีกฝ่ายออกไป
มือหนาย้ายลงมาฟ้อนเฟ้นสะโพกมนก่อนจะออกแรงขย้ำจนคนตัวเล็กกระตุกเกร็ง กายหนาบดเบียดเข้ามาใกล้จนโดยองไม่สามารถขยับตัวหนีได้เลยแม้แต่น้อย มือบางกำเสื้อของอีกฝ่ายแน่นเมื่อเริ่มรู้สึกขาดอากาศหายใจ สัมผัสหยาบโลนของแจฮยอนกำลังเล่นงานร่างกายของโดยองให้เจ็บปวด
“ฮึก..ฮึก..”
เสียงสะอื้นปนหอบหายใจอย่างหนักหน่วงเพื่อกอบโกยอากาศเข้าไปในร่างหายดังขึ้นแทบจะทันทีเมื่อแจฮยอนผละใบหน้าออกไป แต่เพียงครู่เดียวร่างสูงก็โน้มหน้าลงมาซุกไซ้ซอกคอของเขาอย่างหื่นกระหาย ลิ้นร้อนตวัดออกมาเลียสลับกับขบกัดจนขึ้นเป็นรอยสีม่วงช้ำหากแต่มันไม่ได้อ่อนโยนแบบทุกครั้งที่โดยองเคยสัมผัส
“อ๊ะ!!”
แขนแกร่งตวัดโอบรอบเอวบางก่อนจะเหวี่ยงอีกคนลงไปบนโซฟาในห้องพักนักกีฬาพร้อมกับโถมกายใส่คนตัวเล็กเต็มแรง มือหนาสอดเข้าไปขยุ้มกลุ่มผมของร่างบางให้เชิดหน้าขึ้นก่อนที่ลิ้นร้อนจะตวัดออกมาเลียใบหูไล่วนลงมาที่หน้าอกขาวเนียนของเขาก่อนจะครอบครองออกแรงบดขยี้ติ่งไตสีชมพูของร่างบางที่กำลังชูชันขึ้นเพราะความเสียวที่ได้รับอย่างห้ามไม่อยู่
“อ๊า!!”
มือหนาดึงชั้นในตัวบางของอีกคนลงพร้อมกับควักเอาแกนกายใหญ่ยักษ์ของตัวเองที่กำลังแข็งขืนออกมาจากกางเกงแล้วสอดใส่เข้าไปในช่องทางด้านหลังอย่างแรงโดยไร้ซึ่งการเบิกทางใดๆทั้งสิ้น ความเจ็บปวดตีตื้นขึ้นมาทันทีจนโดยองร้องเสียงหลง แอ่นสะโพกรับขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ เลือดสีแดงไหลซิบออกมาทันทีเพราะช่องทางที่รัดแน่นราวกับจะกลืนกินตัวตนของแจฮยอนไปช้าๆ
ดวงตากลมโตที่พร่ามัวจากหยาดน้ำตาซึ่งกำลังไหลอาบแก้มเนียนไม่ขาดสายจ้องมองใบหน้าของอีกฝ่ายด้วยหัวใจที่เต้นระรัวหวังให้แจฮยอนคนเดิมที่แสนจะอบอุ่นและอ่อนโยนกับเขาคืนมา
แววตาเกรี้ยวกราดที่กำลังแผดเผาร่างกายของเขาวูบไหวทันทีสบเข้ากับใบหน้าแสนหวานที่มักจะส่งยิ้มให้เขาเสมอแต่บัดนี้มันกลับเต็มไปด้วยคราบน้ำตาแห่งความเจ็บปวด เสียงสะอื้นของโดยองทำให้หัวใจของแจฮยอนร้าวระบมไปหมด แววตาที่เคยแข็งกร้าวอ่อนลงทันทีเมื่อสบเข้ากับดวงตาที่เอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำใสนั้น
แจฮยอนถอดแกนกายที่กำลังประทุษร้ายช่องทางสีหวานออกมาก่อนจะดึงกางเกงขึ้นมาใส่ ขายาวถดถอยออกจากร่างกายคนเป็นพี่ก่อนจะก้าวลงจากโซฟา แต่ไม่รู้ว่าทำไมแจฮยอนถึงรู้สึกไร้เรี่ยวแรงขนาดนี้ทันทีที่ยัดยืน ขาสองข้างก็ทรุดลงไปนั่งคุกเข่าลงกับพื้นทันที ใบหน้าคมคายก้มลงจนคางแทบชิดอกพลางหลับตาแน่นมือสองข้างกำเข้าหากันจนมันสั่นไปหมด
โดยองยันตัวลุกขึ้นพลางดึงชั้นในที่ถูกถอดเอาไว้ขึ้นมาใส่ช้าๆพร้อมกับยกหลังมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาของตัวเองเบาๆพลางมองกลุ่มผมสีน้ำตาลของร่างสูงที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้า สองมือยันกับโซฟาก่อนจะคลานเข้าไปใกล้อีกฝ่ายที่เอาแต่นั่งก้มหน้าไม่ยอมเงยขึ้นมาสบตากับเขาเลยแม้แต่น้อย ขาเรียวห้อยลงกับพนักวางแขนพลางอ้าออกเพื่อให้อีกฝ่ายแทรกเข้ามา ก่อนจะส่งมือไปสัมผัสกับศีรษะของแจฮยอนแผ่วเบา
น้ำตาที่ร่างสูงพยายามกลั้นเอาไว้ยามที่ได้ยินเสียงร้องไห้ของอีกฝ่ายไหลอาบแก้มทันทีเมื่อมือบางถูกส่งมาลูบกลุ่มผมของเขาอย่างอ่อนโยน นิ้วเรียวเลื่อนลงไปตามกรอบหน้าคมคายก่อนจะประครองให้อีกฝ่ายเงยขึ้นมาสบตากัน
“ฮึก...ผม...ขอโทษ”
“จะ..แจฮยอน...ฮึก”
สิ้นเสียงนั้นร่างสูงก็โผเข้ากอดอีกฝ่ายทันที แขนแกร่งกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นเหมือนกลัวว่าคนตัวเล็กจะหายออกไปจากชีวิตเขา ความรู้สึกผิดถาโถมเข้ามาใส่ไม่ยั้งจนร่างกายสั่นสะท้านไปหมดพยายามส่งผ่านคำขอโทษมากมายไปให้อีกฝ่ายได้รับรู้
“ฮึก...พี่ไม่เคยโกรธ และไม่คิดจะกะ..โกรธแจด้วย”
คนตัวเล็กเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสะอื้น หยาดน้ำตาไหลอาบแก้มเนียนยามที่รับรู้ได้ถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านเข้ามาในร่างกาย ทั้งที่อีกฝ่ายทำร้ายเขาจนเจ็บปวดแบบนี้แต่โดยองกลับไม่รู้สึกโกรธเคืองแจฮยอนเลยแม้แต่น้อย กลับกันโดยองรู้สึกดีที่อีกฝ่ายตัดสินใจยอมฟังคำอธิบายจากปากของเขาแล้วในตอนนี้
“พะ...เพราะฉะนั้นจะ..แจต้องฟังพี่นะ”
“มะ..มันเป็น คะ..แค่อุบัติเหตุ”
ดวงตากลมโตของคิมโดยองที่มีหน่วยน้ำใสคลออยู่สบกับอีกคน ริมฝีปากบางเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา หัวใจดวงน้อยสั่นระรัวยามเห็นสีหน้ารู้สึกผิดของร่างสูง ก่อนจะใช้นิ้วเรียวเกลี่ยแก้มของเขาอย่างอ่อนโยน
“พี่กับโรอุนระ..เราไม่ได้กำลังทำเรื่องบะ..แบบนั้น...”
“จะ..แจเชื่อพี่นะ ฮึก...”
“ได้โปรดเชื่อพี่..”
ความรู้สึกผิดตีตื้นขึ้นมาอีกครั้งซ้ำแล้วซ้ำเล่าหลังจากที่จบประโยคนั้น เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคิมโดยองถึงยังต้องอ่อนโยนและเอาแต่ร้องขอให้เขาเชื่อใจด้วยสีหน้าแววตาแสนดีแบบนั้น ทั้งที่คนผิดมันคือเขา คนที่ทำร้ายคิมโดยองจนต้องเจ็บปวดคือเขาต่างหาก
“ผมขอโทษ...”
“ขอโทษนะครับพี่โดยอง...”
ยิ่งอีกฝ่ายเอ่ยพูดเท่าไหร่หัวใจของแจฮยอนก็เจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น รู้สึกโกรธตัวเองมากกว่าที่เป็นอยู่จนไม่อยากจะให้อภัยตัวเอง จองแจฮยอนเอ่ยขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่ายามสบตากับคนตรงหน้า รอยยิ้มบางๆที่ประดับบนใบหน้าหวานนั้นมันทำให้เขารู้สึกขอบคุณเหลือเกินที่คิมโดยองไม่ผลักไสและไล่เขาออกไปจากชีวิตของเจ้าตัวซะ และก็เลือกที่จะยิ้มให้เขาแทนคำด่าทอทั้งหมดทั้งมวน...
ยิ้มให้กับคนงี่เง่าแบบจองแจฮยอน
“เรามาเริ่มกันใหม่...ได้ไหมครับ”
“นะครับคนดี”
“อื้อ...”
สิ้นเสียงทุ้มที่เอ่ยออกมาแผ่วเบา มือหนาก็ถูกส่งไปโน้มหน้าคนพี่ให้เข้ามาใกล้ก่อนจะจรดหน้าผากลงบนอวัยวะเดียวกันกับอีกฝ่าย ปลายจมูกมนเฉียดกับเขาจนรับรู้ได้ถึงลมหายใจร้อนที่รินรดใบหน้าของกันและกัน ก่อนที่แจฮยอนจะคว้าเอามือบางทั้งสองข้างของอีกฝ่ายมากอบกุมไว้
“พะ..พี่บอกว่าอย่าเจ็บตัวไงแจฮยอน ฮึก..”
“จะ..เจ็บมากหรือป่าว...”
โดยองดึงมือข้างหนึ่งของตัวเองออกมาจากการกอบกุมนั้นก่อนจะใช้นิ้วเรียวลูบลงบนหลังมือของอีกฝ่ายที่เต็มไปด้วยบาดแผลจากแรงชกต่อยเมื่อครู่ เลือดที่ยังไหลซิบและรอยช้ำทำเอาโดยองรู้สึกเป็นห่วงจนคิ้วขมวดยุ่ง ร่างสูงส่ายหน้าเป็นเชิงบอกว่าเขาไม่เป็นอะไรพลางเลื่อนมือไปแตะลงบนริมฝีปากบางของคนตัวเล็กแผ่วเบา
“พี่นั่นแหละครับ”
“เจ็บมากไหม...”
นิ้วแกร่งลูบรอยแผลปริแตกที่ปรากฏบนกลีบปากบางด้วยความอ่อนโยน ก่อนจะเคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้อีกฝ่ายพลางจรดริมฝีปากลงบนรอยแผลนั้น คิมโดยองหลับตาพริ้มรับสัมผัสที่อีกคนกำลังมอบให้ ลิ้นร้อนตวัดออกมาเลียบนรอยแผลนั้นแผ่วเบาเหมือนต้องการจะปลอบประโลมเพื่อให้ความเจ็บปวดมลายหายไป
“ถ้าผมจูบจะเจ็บหรือป่าว...”
คนตัวเล็กมองหน้าอีกฝ่ายที่กำลังหน้าหงอยลงเหมือนลูกหมาตัวน้อยจนเผลอยกยิ้มขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ ร่างบางไม่ได้ตอบรับอีกฝ่ายด้วยคำพูดหากแต่กลับโน้มหน้าเข้าไปใกล้ก่อนจะกดจูบลงบนอวัยวะเดียวกันกับอีกฝ่ายแผ่วเบา
พอได้รับคำตอบที่เหมือนเป็นเชิงอนุญาตร่างสูงก็ออกแรงบดเบียดริมฝีปากใส่อีกฝ่ายทันที รสจูบเริ่มแปรเปลี่ยนเมื่อลิ้นร้อนแทรกผ่านเข้าไปให้โพรงปากหวานจนโดยองหอบหายใจครางอื้ออึงขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ น้ำสีใสไหลเยิ้มออกมาที่มุมปากหยักเมื่อถูกบดขยี้ซ้ำ
“แฮ่ก!”
แจฮยอนผละใบหน้าออกไปเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าคนเป็นพี่แทบจะขาดอากาศหายใจอยู่รอมร่อ ร่างสูงส่งมือไปเช็ดมุมปากของคนตัวเล็กที่มีน้ำสีใสไหลเยิ้มออกมาก่อนจะหัวเราะในท่าทางแสนน่ารักยามที่อีกคนเผยอปากหอบหายใจแบบนั้น
“อื้อ..อ่า..”
มือหนาถูกส่งไปแหวกเสื้อที่หล่นลงมากองอยู่บนไหล่บางก่อนจะไล่นิ้วไปตามแผ่นอกขาวเนียนของอีกฝ่าย ความอ่อนโยนเริ่มเข้าโอบล้อมร่างกายของทั้งคู่อีกครั้งเมื่อแจฮยอนจรดริมฝีปากครอบครองติ่งไตสีชมพูที่เคยถูกเขาขบกัดอย่างหื่นกระหายและรุนแรงจนมันแดงไปหมด มือบางถูกยกขึ้นไปกัดเพื่อระบายความเสียวเมื่อแจฮยอนใช้ลิ้นไล่วนอยู่บนยอดอกของเขาอย่างเนิบนาบ
จมูกโด่งเลื่อนขึ้นมาก่อนจะซุกไซ้ซอกคอขาวเนียนของอีกคนพลางกอบโกยเอาความหอมจากตัวของโดยองไม่หยุด ริมฝีปากหนาเองก็เริ่มดูดดึงผิวเนื้อเนียนละเอียดราวกับว่าเป็นขนมรสโปรด ความร้อนจากตัวของแจฮยอนแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของโดยองยามที่บดเบียดกายเข้าหากัน เม็ดเหงื่อที่ไหลท่วมตัวของอีกฝ่ายสัมผัสกับผิวเนื้อเนียนปลุกเร้าอารมณ์ในกายให้พลุ่งพล่านมากกว่าเดิม
แจฮยอนดันไหล่ของคนเป็นพี่ให้นอนราบไปกับโซฟาก่อนจะตามมาคร่อมทับทั้งที่ยังไม่ได้ผละใบหน้าคมคายอกจากซอกคอของอีกฝ่าย มือบางจิกลงบนโซฟาเมื่อริมฝีปากร้อนเริ่มไล่วนไปทั่วร่างกายสลับกับดูดดึงยอดอกของเขาอย่างชอบใจอีกครั้ง
เป็นจังหวะเดียวกับที่สายตาคมเหลือบไปเห็นกระเป๋าของคนตัวเล็กที่เขาเหวี่ยงมันออกไปวางแอ้งแม้งอยู่บนพื้นพร้อมกับขวดน้ำที่ถูกบรรจุอยู่ภายใน แจฮยอนผละใบหน้าออกจากแผ่นอกของร่างบางพลางเอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมา ก่อนจะเลิกคิ้วอย่างสงสัยเมื่อเห็นสติ้กเกอร์แปะชื่อของเขาเอาไว้ที่ข้างขวดนั้น
“หื้มเอามาให้ผมหรอครับ?”
“อะ..อือ”
โดยองใช้สายตาปรือปรอยเงยหน้าขึ้นไปมองร่างสูงที่นั่งอยู่บนตัวเขาพลางครางรับในลำคออย่างอื้ออึง น้ำเมล่อนที่บรรจุเต็มขวดถูกร่างสูงยกขึ้นไปดื่มหลายอึก โดยองที่มองภาพนั้นอยู่ถึงกับต้องเบนหน้าหนีแอบกลืนน้ำลายกับตัวเองอย่างห้ามไม่อยู่
“ขอบคุณนะครับ”
แจฮยอนยกยิ้มแพรวพราวก่อนจะโน้มหน้าเข้ามากระซิบชิดใบหูจนลมหายใจของคนตัวเล็กติดขัด ส่วนล่างเริ่มปริ่มน้ำเมื่อมือหนาของแจฮยอนถูกส่งมาเล้าโลมสะโพกมนและแก้มก้นนิ่มที่อยู่ใต้ชั้นในตัวบาง
“กินด้วยกันไหมครับ”
“หะ..ห๊า อื้อ!!”
แจฮยอนกระซิบเสียงพร่าก่อนจะดื่มน้ำเมล่อนที่อยู่ในมือไปอึกใหญ่ ร่างบางเบิกตาโพลงอย่างตกใจทันทีหลังสิ้นเสียงนั้นก่อนจะต้องครางเสียงหลงเมื่อแจฮยอนโน้มมาประกบปากจูบเขาด้วยความรวดเร็ว มือบางรีบยกขึ้นไปคล้องคออีกฝ่ายพลางสอดนิ้วเขาไปในกลุ่มผมหนาของแจฮยอนเมื่อร่างสูงใช้ลิ้นดุนดันน้ำเมล่อนหอมหวานเข้ามาในโพรงปาก
ก่อนที่มันจะไหลเยิ้มออกมาที่มุมปากเมื่อแจฮยอนขยับองศาใบหน้าเพื่อให้ริมฝีปากได้บดเบียดกันมากขึ้น มือหนาสอดเข้าไปใต้กางเกงชั้นในสีขาวก่อนจะเอื้อมไปสะกิดช่องทางสีหวานที่กำลังขมิบถี่รัวจนโดยองต้องแอ่นสะโพกขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่
“อ่า..ฮะ..แฮ่ก!”
ร่างสูงผละใบหน้าออกไปก่อนจะใช้นิ้วเรียวปาดน้ำเมล่อนที่เลอะอยู่แถวมุมปากสวยพร้อมกับเลื่อนมันลงมาแล้วส่งมันเข้าไปในโพรงปากของอีกคน เรียวลิ้นนุ่มหยุ่นตวัดออกมาเลียมือของแจฮยอนโดยอัตโนมัติ ท่าทางยั่วยวนที่แสนจะเซ็กซี่ของร่างบางทำให้เขาแทบคลั่ง
แจฮยอนผละมืออกมาก่อนจะถดตัวลงไปที่ด้านล่างโซฟาพลางถอดเสื้อที่แสนจะเกะกะออกไปให้พ้นทางแล้วเอื้อมมือไปลูบต้นขาขาวเนียนของอีกฝ่าย โดยองผงกหัวขึ้นก่อนจะใช้สายตาปรือปรอยที่กำลังหวานหยาดเยิ้มเพราะถูกปลุกเร้านับครั้งไม่ถ้วนมองอีกคนที่กำลังลากนิ้วไปทั่วต้นขาด้านในของเขา
“ฮะ..อะอื้อ..”
ริมฝีปากร้อนกดจูบลงบนต้นขาด้านในของโดยองก่อนจะออกแรงขบเม้มดูดดึงจนเกิดรอยสีช้ำเต็มไปหมด จมูกโด่งซุกไซ้ก่อนจะไล่ขึ้นมาแถวแกนกายเล็กที่กำลังแข็งขืนอยู่ภายในพร้อมกับเรียวลิ้นที่ตวัดออกมาเขี่ยขอบกางเกงชั้นในสีขาวสะอาดของคนตัวเล็กจนกายบางบิดเร้าอย่างห้ามไม่อยู่ มือบางที่วางอยู่บนศีรษะของอีกฝ่ายต้องขยุ้มกลุ่มผมหนานุ่มของร่างสูงเพื่อระบายความเสียวซ่านที่ได้รับ
“จะ..แจฮื่อ พะ..พอแล้ว อึก! อื้อ!”
“อะไรนะครับ ผม...ไม่ค่อยได้ยิน”
แจฮยอนขยับปากพูดสลับกับดูดเม้มต้นขาด้านในของคนตัวเล็กเหมือนจงใจจะแกล้งอีกฝ่าย หูสองข้างอื้ออึงขึ้นมาทันทีเมื่อแจฮยอนค่อยๆใช้ปากคาบขอบกางเกงชั้นในของเขาแล้วดึงมันลงช้าๆ
“มะ..ไม่ไหวแล้ว ฮึก!”
กายบางกระตุกเร้าก่อนที่น้ำสีขาวขุ่นจะไหลเยิ้มออกมาจากแกนกายเล็กจนเปื้อนหน้าท้องแบนราบของตัวเองเต็มไปหมด แจฮยอนยกยิ้มอย่างพอใจก่อนจะส่งมือไปกอบกุมแกนเล็กพลางขยับขึ้นลงเพื่อช่วยให้อีกคนได้ปลดปล่อยมากกว่านี้
แจฮยอนยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะโถมกายเข้าใส่คนตัวเล็กที่นอนหอยหายใจอยู่บนโซฟา มือหนาจับอีกคนพลิกให้ลงไปนอนคว่ำริมฝีปากร้อนกดจูบที่หัวไหล่มนก่อนจะไล่ลงมาตามแผ่นหลังขาวเนียนที่กำลังกระเพื่อมขึ้นลงเป็นจังหวะหนักหน่วง
สูดดมเอากลิ่นกายหอมหวานที่มักจะยั่วยวนเขาให้คลั่งแทบจะตลอดเวลาเสียยกใหญ่ นิ้วแกร่งถูกส่งไปสอดใสที่ช่องทางด้านหลังทีละนิดจนโดยองครางเสียงอื้ออึง มือบางตวัดขึ้นมาโอบรอบคอของคนที่อยู่ด้านหลังแทบจะทันที
“ฮะ..แจ..อึก..อื้อ”
มือหนาถูกส่งไปยกสะโพกมนของอีกฝ่ายขึ้นจากพื้นโซฟาก่อนจะบดเบียดแทรกตัวเข้าไปตรงกลางระหว่างขาสองข้างของคนตัวเล็ก ช่องทางด้านหลังขมิบถี่รัวเมื่อแกนกายใหญ่ยักษ์เสียดสีไปมาที่ตรงส่วนนั้น ไม่รู้ว่าอีกคนจงใจหรือป่าวแต่สะโพกมนที่แจฮยอนแกล้งเอาแกนกายไปเสียดสีแอ่นรับเอาส่วนหัวของเขาเข้าไปเล็กน้อยจนแจฮยอนแทบจะคลั่งตายกับท่าทางเซ็กซี่ตรงหน้า
และสุดท้ายก็ทนไม่ไหวร่างสูงกระแทกแกนกายลงไปในช่องทางนั้นจนสุด คิมโดยองครางหวีดก่อนจะกระตุกเกร็งไปทั้งร่าง แจฮยอนขบกรามแน่นเมื่อช่องทางนั้นตอดรัดเขาเสียจนขยับไม่ได้ ไม่ว่าจะครั้งไหนก็ดูเหมือนร่างบางจะไม่ชินกับตัวตนของเขาเลยแม้แต่น้อย
จมูกโด่งเลื่อนขึ้นไปจูบบนกลุ่มผมนุ่นนิ่มนั้นไล้ลงมาที่ซอกคอขาวเนียนเพื่อดึงความสนใจจากโดยอง คนตัวเล็กเชิดหน้าขึ้นพลางหอบหายใจถี่รัว มือหนาเอื้อมไปจับใบหน้าของอีกฝ่ายให้เอี้ยวมาก่อนจะประกบจูบบดเบียดริมฝีปากที่ถูกประดับด้วยรอยแผลอย่างเร่าร้อน พลางพยายามขยับสวนสะโพกเข้าใส่ช่องทางของอีกฝ่ายอย่างเนิบนาบ
“อื้อ!”
คิมโดยองครางเสียกระเส่าในลำคอยามที่ถูกโถมกายใส่ สะโพกมนขยับสอดประสานจังหวะเดียวกับที่แจฮยอนชักนำ จังหวะเริ่มร้อนแรงขึ้นทันทีเมื่อแจฮยอนเร่งเร้าสอดใส่แกนกายใหญ่ยักษ์ให้ลึกลงไปข้างในตัวตนของอีกฝ่ายด้วยจังหวะที่แสนจะเนิบนาบหากแต่มันกำลังแผดเผาร่างกายของคิมโดยองให้หลอมละลายลงไปทีละเล็กทีละน้อย
มือหนาลูบวนอยู่ที่หน้าท้องแบนราบของอีกฝ่ายอย่างชอบอกชอบใจ แกนกายเล็กที่ขยับขึ้นลงพร้อมกับช่องทางด้านหลังทำให้แจฮยอนหมั่นเขี้ยวมือหนาเลื่อนลงไปกอบกุมของอีกฝ่ายก่อนจะเริ่มขยับเพื่อช่วยอีกคนให้ปลดปล่อยเป็นครั้งที่สอง ริมฝีปากที่บดเบียดเข้าหากันไม่หยุดจนโดยองรู้สึกแสบไปหมดหากแต่ปฏิเสธไม่ได้จริงๆว่าเขาชอบมันมากเกินกว่าจะบอกให้แจฮยอนหยุด
สะโพกมนขยับขึ้นลงสอดประสานกับแกนกายของอีกฝ่ายที่กระแทกเข้ามาอยู่ทางด้านหลังไม่หยุด มือบางอีกข้างจิกลงที่แขนแกร่งซึ่งกำลังโอบเอวและปรนเปรอแกนกายด้านหน้าของเขาอย่างมีความสุข หน่วยน้ำใสคลออยู่ที่เบ้าตาเพราะรู้สึกเสียวจนสั่นสะท้าน แถมยังมวนท้องจนต้องเกร็งเอาไว้ยามที่ฝ่ามือร้อนลากผ่าน
แจฮยอนเร่งจังหวะเร็วขึ้นเมื่อใกล้จะถึงจุดสูงสุดจนเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นสะท้อนเข้าในหูจนมันอื้ออึงไปหมด มือหนาดันสะโพกของอีกฝ่ายออกเมื่อรู้สึกว่าตัวเองใกล้จะปลดปล่อยเต็มทีแต่คิมโดยองกับขืนตัวไว้ก่อนจะทิ้งน้ำหนักกดสะโพกมนของตัวเองลงจนสุด เสียงครางหวีดหวานหูดังขึ้นพร้อมกับน้ำสีขาวขุ่นของแจฮยอนที่ฉีดพุ่งเข้าไปในร่างของคนตัวเล็กเต็มแรงจนไหลทะลักออกมาเปรอะเปื้อนขาเนียนอย่างห้ามไม่อยู่
กลับไปเม้นท์ในเด็กดีให้เราหน่อยน้า คนดี ;3;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น